Na temat kościoła zlokalizowanego w Przybysławicach niewiele wiadomo. Katalog zabytków wspomina, że dawny kościół pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa istniał już w 1326 roku. z kolei ks. Jan Wiśniewski w "Dekanacie opatowskim" pisze, że został on wzniesiony z drewna w 1414 roku, jako fundacja Jana Pakosza. Kościół ten spłonął w 1790 roku, a na jego miejsce wybudowano tymczasową kaplicę ze słomianym dachem, która wiernym służyła przez około pół wieku.
Kościół z prawdziwego zdarzenia powstał tutaj w 1843 roku. Jego budowa bardzo się przeciągała i dopiero w 1862 roku został on uroczyście poświęcony przez biskupa sandomierskiego Józefa Muszyńskiego. Wtedy też kościół otrzymał nowe wezwanie - Przemienienia Pańskiego.
Kościół ten nie jest okazałą budowlą. Jest to skromna, oszczędna bryła o wydłużonym prostokątnym kształcie. Do nawy kościoła przylega prezbiterium, które było wielokrotnie zamknięte. Nieco bogatsza jest fasada kościoła, trójdzielna i urozmaicona lizenami. Jedynym mocniejszym akcentem w tym kościele jest niewielka otwarta wieżyczka na sygnaturkę wyrastająca z frontowej ściany.
Wyposażenie wnętrza pochodzi z XVIII wieku oraz z przełomu XIX i XX wieku. Zachowało się kilka obrazów i rzeźb przeniesionych ze starszej świątyni. Organy znajdujące się w kościele zostały ufundowane przez Helenę z Karskich Baczyńską i parafian. Na uwagę zasługują także znajdujące się wewnątrz kościoła epitafia miejscowych ziemian, m.in. klasycystyczne Cypriana Baczyńskiego i jego żony Katarzyny ze Śmiłowa oraz epitafium Świeżyńskich z Wlonic.
W 2011 roku ks. proboszcz Marek Łuszczyński, przy wsparciu pieniędzy z Funduszów Unijnych, które pozyskała Lokalna Grupa Działania Powiatu Opatowskiego, postanowił wyremontować kościół. Rezultatem tych działań było odnowienie i zabezpieczenie fundamentów, jak również remont tynków i malowanie ścian zewnętrznych kościoła oraz dzwonnicy.
