Sołtys wsi: Lidia Fryc
Sąsiadujące obok siebie wioski, Stróża i Wojciechówka, położone są w leśnej dolince Strugi, cieku wodnego płynącego od Śródborza w kierunku Ożarowa. Lokalna tradycja nazwę wywodzi właśnie od tej Strugi (obecna pisownia jednak tego nie potwierdza).Chodź wioski te mają młody rodowód, zaledwie dziewiętnastowieczny, to jednak neolityczne ślady działalności w tej okolicy człowieka przenoszą początek osadnictwa na 5 tysięcy lat temu. Wtedy to w Wojciechówce z pokładów jurajskiego wapienia wydobywano krzemień. Okolica ta była częścią aktywnego gospodarczo zagłębia krzemienia, podstawowego wówczas surowca do wyrobu prostych narzędzi. Po epoce kamiennej nastąpiła długa przerwa i dopiero z XIX-wiecznych dokumentów dowiadujemy się o Wojciechówce i Stróży jako folwarkach, które po parcelacji stały się stopniowo samodzielnymi wioskami. Stróża miała też swoje lokalne fragmenty: Łachmanów, Sachalin (nazwa prymarna, przeniesiona z innych nazw geograficznych, tu ma określenie peryferyjnego położenia części wsi), Skałecznicę. Sachalin był też częścią Wojciechówki, która miała pola: Koło Lasu, Pod Lasem Stróżskim i Za Górami.
"Słownik Królestwa Polskiego i Królów Słowiańskich" podaje, że Stróża to folwark w powiecie opatowskim, gminie Julianów, parafii Gliniany. w 1827 roku miał cztery domy i 27 mieszkańców. Natomiast w 1885 do folwarku należało 440 morgów, z czego grunty orne i ogrody zajmowały prawie 400 morgów, lasy 26 morgów, a pozostały teren to nieużytki. w falwarczanych domach mieszkało wtedy 21 osób. Ale na tym nie koniec. Istniały też wtedy dwie osady leśne: jedna złożona z dwóch domów zamieszkałych przez 14 osób - Stróża Bidzińska, należąca do dóbr w Bidzinach, oraz Stróża Wojciechowska, która była związana z dobrami ziemskimi w Wojciechowicach. w tej pierwszej były dwa domy i 14 mieszkańców, którzy gospodarowali na prawie 540 morgach. w drugiej osadzie w jednym tylko domu mieszkało 8 mieszkańców, którzy uprawiali ponad 160 morgów. z wykazu miejscowości gubernii radomskiej (w języku rosyjskim) z 1895 r. wynika, że folwark Stróża, należący do Mieczysława Piotrowskiego, zamieszkiwało już 82 osoby (35 mężczyzn i 47 kobiet). w kilka lat później nastąpiła parcelacja folwarku i właściciel sprzedał większe i mniejsze kawałki gruntu chętnym do osiedlenia się chłopom z innych wiosek. w ten sposób powstały dwie wioski, Wojciechówka i Stróża. Jednak słaba gleba nie pozwalała mieszkańcom na rychłe wzbogacenie się. Na szczęście przyrodniczo-lecznicze walory, szczególnie doceniane przez Żydów, z okolicznych lasów czyniły w międzywojniu ze Stróży podożarowskiej uzdrowisko. Mieszkańcy wsi nauczyli się wynajmować w okresie lata swoje domy na kwatery licznie tu przybywającym z Polski Żydom. Dodatkowo zarabiano na sprzedaży nabiału i owoców. Po wojnie tradycje letniskowe zanikły i mieszkańcy szukali dochodów poza rolnictwem. Dziś, dzięki bliskiej odległości z Ożarowem, Stróża stała się atrakcyjną częścią gminy , centrum jednorodzinnego budownictwa, jedną z nielicznych w gminie Ożarów wsi zwiększającą w ostatnich latach liczbę mieszkańców.
Wielkim bogactwem Stróży są potężne zasoby surowców węglanowych do produkcji cementu, wapnia i kamienia budowlanego Udokumentowane złoża ciągną się w kierunku Glinian. Już przed wojną Żydzi na małą skalę wypalali tu wapno.
